توی این وب سعی بر این نشده که چگونگی خوندن نماز و احکام(به طور مفصل)شرح داده بشه
بلکه هدف نشون دادن جنبه های دیگه ی نمازه
به قولی می خواییم با محوریت نماز به چیزای جدیدی بپردازیم.

وقتی توی تاریکی راه می ریم دائم می خوریم به در و دیوار همش باید حواسمون به این باشه که به جایی برخورد نکنیم.
اینجاست که متوجه می شیم نیاز به چراغ داریم
چراغ؟نور؟روشنی؟
بالاخره باید ی چیزی وجود داشته باشه که راهو پیدا کنیم
و این وسط
فقط ی نور بیشتر وجود نداره
نوری که هیچ وقت خاموش نمیشه

یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِوَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ.

.
.
.
خداوند تبارک و تعالى گفته است: نماز را تنها از کسى مى پذیرم که در برابر بزرگى من سر فرود آورد و خود را به خاطر من از شهوتها نگه دارد و روزش را با یاد من سپرى کند و بر آفریده هاى من بزرگى نکند ، گرسنه را سیر کند و برهنه را بپوشاند، بر مصیبت زده رحم آورد و غریب را پناه دهد. پس نور این شخص چون خورشید مى درخشد و برایش در تاریکیها، نور و در نادانیها، دانایى، قرار مى دهم. با عزّتم او را نگاه مى دارم و با فرشتگانم از او نگهبانى مى کنم. مرا مى خواند، پاسخش مى دهم از من درخواست مى کند، مى دهم. حکایت او نزد من حکایت باغهاى بهشت است، که میوه هایش خشک نمى شود و حالت آنها دگرگون نمى گردد.